کد مطلب:29679 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:95
ای مردم! خشنودی و ناخشنودی، همه مردمان را فرا می گیرد. آن كه شتر ثَمود را پِی كرد، یك نفر بود؛ ولی خداوند، عذاب را شامل همه گردانْد؛ چون همه بِدان كار، رضایت دادند، و فرمود: «فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُواْ نَدِمِینَ؛ [1] پس آن را پِی كردند و پشیمان گشتند». چیزی نگذشت كه سرزمینشان چون گاوْآهنِ آبداده در زمین سست، فریادی برآورد و فرو رفت. ای مردم! هر كس راه روشن را بپیماید، به آب می رسد، و هر كس برخلاف آن ره سپارَد، در گم راهی می افتد.[2].
5616. امام علی علیه السلام - در سخنی كه به ره سپردن در راه روشن، پند می دهد -: ای مردم! در راه هدایت، از كم بودنِ رهپویان، احساس تنهایی مكنید؛ چون [ غالب] مردم، بر سفره ای كه سیریِ آن كوتاه مدّت، و گرسنگیِ آن بلند مدّت است، گِرد آمده اند.